1959 - De Vijf Gebroeders wordt verkocht

Steven en Frans Visser verkopen De Vijf Gebroeders LE74 in 1959. De motor van de aak is niet zwaar genoeg om te kunnen concurreren met de kotters. Frans en Steven schaffen ook een kotter aan. De Poolster.

Spiering vissen met De Poolster

Onze Heit Steven Visser aan het spiering boksen. Pake Steven staat voorop

Het lossen van de Poolster

Pake Steven aan het netten boeten

Familie Frans Schreuder

De Vijf Gebroeders wordt verkocht aan de familie Frans Schreuder, chirurg uit Bloemendaal.

Frans Schreuder sr: "We zagen het schip aan het havenhoofd in de sneeuw, opvallend met zijn scherpe kop en sterke zeeg. Gaaf op alle spanten en in de roef was zelfs het zout nog droog! Begin april ging de aak bij De Boer op de helling. "Hij is onder water nog mooier dan er boven, zo glad als een aal", zei De Boer. Die laatste aal werd uit de bun gespoten, en onder het schip zie je hoe direct achter de bun de scheg van hout, met ijzeren slof erop, begint. De stevens zijn nog steeds (na 80 jaar!) van hout tussen de ijzers. Maar het houten berghout hebben we laten vervangen. Op 5 april 1959 voeren we met dit stuk van het hart van Lemmer weg, in 7 uur naar het Buiten IJ. 1959 Was een mooie zomer, we genoten van de ruime kuip van 3,5x5 meter. En van de nog origineel beschilderde roef met het zwarte schouwtje waar "Zwarte Jan" zijn warmte geeft en we besloten dit interieur niet te veranderen."

 

Wat de familie Schreuder wel veranderde was de naam van de aak. Vanaf 1959 zou de aak verder varen onder de naam " 't Kan Verkeren"

De overdracht van de LE74 werd symbolisch gedaan door het overhandigen van een visbout. Hoe bijzonder dit was..... daar komen we later nog op terug!

 

Het spreekt voor zich dat wij de familie Schreuder dankbaar zijn voor het feit dat zij het interieur van de aak origineel gehouden hebben. Wij zitten nu bij Zwarte Jan, daar waar Oerpake Steven, Pake Steven en Omke Frans hun koude handen hebben gewarmd en hun palinkjes stoofden. Van Frans Schreuder jr. ontvingen wij een aantal brieven geschreven door onze Pake Steven en door tante Akke, de vrouw van Omke Frans. In de volgende brief is te lezen wat de verkoop van de aak voor haar betekende.

Brief van tante Akke (echtgenoot van Frans Visser) aan de familie Schreuder

Beste familie Schreuder,

Ook even een paar lettertjes van dank voor de fijne brief die we van U ontvingen. Ik heb nu zo echt het gevoel dat hij nog een klein beetje van ons is. U begrijpt natuurlijk wel wat dat zondag voor ons betekende. Het zien wegvaren van een schip waarvan je veel houd. We hebben er ook zulke fijne herinneringen aan. Elk hoekje en plaatsje is je zo bekend. Ik richtte de roef dan ook gezellig in, we namen dan een tafeltje mee en dat paste precies voor het kacheltje. Een paar bloemen in een vaasje, echt knus. 
We zijn zondag in gedachten met U mee gevaren de haven uit, en verder ook.
Och ja, het is maar een dood ding, maar het is je lief geworden. Elke avond zeggen m'n man en ik tegen elkaar "ik zie ons aakje in gedachten liggen".
Ik ben ook blij dat U het schip gekregen hebt, want hij is ons niet helemaal ontnomen. Wat zeilt hij heerlijk hè.
Ik hoop dat U er met U allen een fijne tijd mee beleven mag, net als wij.

Met hartelijke groeten en dag,

A. Visser Kuipers

Hardzeilen in Lemmer door Frans Schreuder sr.

`We zeilden in een Engelse sterjol, later een Hollandia jol', vertelt de bijna negentigjarige Frans Schreuder. 'We gingen wel eens mee op grote platbodems van vrienden. Zo'n grote vissermansaak vond ik prachtig. In 1959 kocht ik de LE74, de naam werd 't Kan Verkeren. Bij het Hurdsilen in de Lemmer, in 1957 en '58 voor de kleine vissersschepen won de LE74. We hebben later nog een wedstrijd meegedaan. Twee heren in regenjas en met gleufhoeden stapten aan boord; na even schrikken, herkenden we Frans en Steven Visser. Ze begonnen de zwaarden wat hoger op te trekken en de schoten iets te vieren en prompt liepen we een vol getuigde botter voorbij. De LE21, LE50 en de LE91 waren toen de enige nog vissende aken.

Brief van Pake Steven aan de familie Schreuder, 1959

 

 

                                                                                           Lemmer, 4-5-59

 

          Geachte Heer en Mevr,

 

Ik zal U een lettertje schrijven.
In de eerste plaats zijn wij erg blij met de foto's van de aak en bedanken U ervoor. Ik ben de heele week weg geweest en vanmiddag om 3 uur varen wij weer. Wij vissen bezuiden het Enkerzand en lossen dan de vis Volendam of Enkhuizen.
Wat de visserij betreft ben ik nog altijd aan onze aak gewend, en was blij dat wij zaterdagmorgen in de Lemster haven liepen. Het is allemaal lawaai en schudden op zo'n kotter, en wat de accomodatie betreft van het vooronder, lang zo ruim en gerieflijk niet als van onze aak.
Van de week met die NO harde wind zijn wij erg heen en weer geslingerd om reden er ook geen zeilen op staan. Ik zei tegen mijn broer als wij nou in de aak waren en op de zeilen het net trokken, wij om de beurt gerust de kooi in gingen. Ik geloof nooit dat ik om zoon kotter wensen zal.
Wat mijn pols betreft heb ik veel last van pijn, vooral bij het binnenhalen van het kuilnet, en wordt dan dik. Ik moet om elf uur voor een controle naar een dokter in Emmeloord.

Nu Mijnheer en Mevr nogmaals bedankt voor de foto's en wensen U een prettige zomer met de aak. Als U nog in Enkhuizen komt komen wij nog wel eens over.

 

                                                            Met hartelijke groeten,

                                                               fam. St. Visser

 

De Teerbak (door Frans Schreuder sr)

`Mijn zoon Frans was nog een jongetje van veertien, zijn drie zusjes nog jonger. In het oude turfhok en de kolenopslag maakten we nog een paar bedden. Ik werkte als chirurg in IJmuiden en we haalden de aak op. Bij Spaarndam sloeg de motor op hol, bij de Rietpol in Spaarndam hebben we twee nieuwe cilinderbussen en cilinders er in laten zetten; die lagen al aan boord. De aak was altijd prima onderhouden, we hebben er dikke lagen vet en teer af moeten steken. `In 1984 ging de bun eruit en hebben we er een achttien jaar oude Bolinder in gezet en konden we elektrisch starten. Verder hebben we alles zoveel mogelijk bij het oude gelaten. Tijdens Sail '95 deden we wel mee aan de wedstrijd voor Lemsteraken, maar toen we na afloop langszij de andere aken wilden afmeren, werd ons verzocht met die teerbak op te hoepelen.'

De laatste keer dat onze Pake Steven aan boord van de aak was. Tijdens het akenweekend in 1986 in Lemmer.

Pake Steven met mevrouw Schreuder

Pake Steven met Frans jr en Frans sr

De families Schreuder en Visser bleven contact houden, hier bezoeken wij de LE 74 die in die tijd als ligplaats Workum heeft. Dit moet ergens in de jaren '80 zijn.

Ook nodigde de familie Schreuder de Vissers nog uit om mee te zeilen

Akenweekend 1986

Twee keer Steven Visser: Steven van Omke Frans Visser bij het zwaard en Heit Steven van Pake Steven Visser aan de zeilschoot